Maturę zdał w 1924 roku we Lwowie, w Państwowej Szkole Realnej im. Mikołaja Kopernika i rozpoczął studia inżynierskie na Wydziale Komunikacyjnym Politechniki Lwowskiej, by po roku przenieść się na Wydział Architektury tej samej uczelni. W latach 1928–1929 odbył kurs w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii i następnie został przydzielony do 2. Pułku Artylerii Ciężkiej w Chełmie. W 1931 roku wyjechał do Paryża i podjął tam studia na Sorbonie. Po powrocie do Lwowa aktywnie uczestniczył w życiu kulturalnym miasta, utrzymując się głównie z różnego rodzaju prac malarskich. W 1931 roku miał miejsce jego debiut literacki na łamach „Asa” — ilustrowanego magazynu tygodniowego. W tym okresie Haupt był związany z lwowską grupą literacką Rybałci.

W 1939 roku pisarz został zmobilizowany i w czasie wybuchu wojny w stopniu podporucznika dowodził plutonem artyleryjskim w okolicach Krakowa. Po klęsce wrześniowej internowany w obozie oficerskim na Węgrzech. Stamtąd trafił do Bretanii i Prowansji, by następnie — po klęsce Francji — wraz z innymi polskimi żołnierzami przedostać się do Wielkiej Brytanii. Spędził tam resztę wojny, służąc w angielskiej armii i aktywnie uczestnicząc w tworzącym się emigracyjnym życiu kulturalnym.

W 1944 roku poślubił Amerykankę Edith Norris, a w październiku 1945 roku urodził się jedyny syn, Artur Haupt. W 1946 roku rodzina Hauptów przeniosła się na stałe do USA i zamieszkała w Nowym Orleanie. Pisarz próbował zarabiać na życie malarstwem, kilkakrotnie prezentował swoje obrazy na indywidualnych i zbiorowych wystawach. W 1951 roku Hauptowie przenieśli się do Nowego Jorku, gdzie pisarz został redaktorem „Głosu Ameryki” i przygotowywał własne audycje poświęcone między innymi bieżącej sytuacji kulturalnej w Polsce. Po zakończeniu współpracy z radiem przeniósł się do Waszyngtonu, gdzie został zatrudniony w miesięczniku „Ameryka”.